Gazi Türkiyat, Türkoloji ile ilgili araştırmaları akademik ve bilimsel ölçütler çerçevesinde ortaya koymak; Türk dili, Türk tarihi, Türk edebiyatı, Türk sanatı ve Türk halk bilimi konularında yazılmış olan bilimsel yayınları kamuoyuna duyurmak amacıyla yayımlanır.
Dergide Türk dünyasının tarih, kültür, edebiyat, dil ve folklor alanlarında özgün ve yaratıcı olan çalışmaları ile Türk dünyasıyla ilgili önemli eser ve kişileri tanıtıp değerlendiren yazılara yer verilir.
YAZIM KURALLARI
GAZİ TÜRKİYAT (bundan sonra GT)
GT Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Türkiyat Araştırma ve Uygulama Merkezi tarafından Bahar ve Güz ayları olmak üzere yılda iki kez yayımlanır. Her yılın sonunda derginin yıllık dizini hazırlanır ve Güz sayısında yayımlanır. Dergi, yayımlandığı tarihten itibaren bir ay içerisinde yayın kurulu tarafından belirlenen kütüphanelere, uluslararası endeks kurumlarına ve abonelere gönderilir.
GT, Türkoloji ile ilgili araştırmaları akademik ve bilimsel ölçütler çerçevesinde ortaya koymak; Türk dili, Türk tarihi, Türk edebiyatı, Türk sanatı ve Türk halk bilimi konularında yazılmış olan bilimsel yayınları kamuoyuna duyurmak amacıyla yayımlanır. Dergide Türk dünyasının tarih, kültür, edebiyat, dil ve folklor alanlarında özgün ve yaratıcı olan çalışmaları ile Türk dünyasıyla ilgili önemli eser ve kişileri tanıtıp değerlendiren yazılara yer verilir.
GT 'nin yayın dili Türkiye Türkçesidir. Yayın ilkelerine uygun olmak şartıyla yabancı dilde- İngilizce, Fransızca, Almanca, Rusça yazılar ile diğer Türk lehçelerinde yazılmış yazılara da yer verilebilir. Ayrıca, dergide çeviri yazılar ve tanıtımlar da yayımlanabilir.
Yazılar https://dergipark.org.tr/tr/pub/gaziturkiyat adresine giriş yapılarak ekli dosya olarak gönderilmelidir.
Gazi Türkiyat dergisi Ulakbim-TR Dizin, tarafından dizinlenmektedir.
Makale Yazım Kuralları
1. Başlık: İçerikle uyumlu bir başlık olmalı; koyu ve büyük harflerle yazılmalı, İngilizcesi ikinci dildeki karşılığı küçük harflerle başlığın altında yer almalıdır.
2. Yazar adı ve adresi: Makale yazarı, adını ve soyadını, görev yaptığı kurumu ve akademik unvanını açıkça belirtmelidir. Yazar, kendisiyle iletişim kurulabilecek açık adres, telefon numarası ve elektronik posta adresini Yayın Kuruluna bildirmelidir. Yazar adı başlığın altına yazılmalı, görev unvanı, kurum adresi, e-posta ve ORCID bilgileri soyadından sonra yıldızlı bir dipnotla verilerek, ilk sayfanın altında yer almalıdır.
3. Öz: Yazıların başında Türkçe ve İngilizce özet (en az 150 en fazla 250 kelime) ile Türkçe ve İngilizce anahtar kelimeler (5 ilâ 7 kelime) bulunmalıdır. Özet içinde kaynak, şekil ve çizelgeler yer almamalıdır. Özet ve anahtar kelimeler, italik ve Times New Roman yazı tipi ile 9 punto büyüklüğünde yazılmalıdır.
4. Ana metin: Yazılar, MS Word 98 ve üstü programla, Times New Roman yazı tipi ile 10 punto büyüklüğünde ve 1.5 satır aralığıyla yazılmalıdır.
Makale ana metni; tablolar, ekler ve dipnotlar dâhil 7750 kelimeyi geçmemelidir. Makale başlıkları, özetler, anahtar kelimeler ve kaynakça bu sınırın dışında değerlendirilir. Bu sınırı geçen makaleler editörlük kararıyla yaklaşık % 3 oranında bir opsiyonla 8000 kelimeye kadar kabul edilebilir. 8000 kelimeyi geçen makaleler, editörlük kararına başvurulmaksızın iade edilir.
Alıntılar italik harflerle ve tırnak içinde verilmeli; beş satırdan az alıntılar satır arasında, beş satırdan uzun alıntılar ise satırın sağından ve solundan birer santimetre içeride, blok hâlinde ve tek satır aralığıyla yazılmalıdır.
5. Kaynak Gösterme: Dipnotlar sadece açıklamalar için kullanılmalı ve metin sonunda son not olarak verilmelidir.
Metin içinde yapılan tek yazarlı göndermeler parantez içinde soyadı, tarih ve sayfa olarak belirtilmelidir:
(Ercilasun 2005: 45).
Yazarın aynı yıl yayımlanmış birden fazla eserine gönderme yapılmışsa:
(Garkavets 2003a, Garkavets 2003b)
Birden fazla kaynağa gönderme yapılmışsa kronolojik sıra ile:
(Clauson 1972: 35; Korkmaz 2003: 55; Türkmen 2006: 12)
İki yazarlı yayınlarda:
(Lakoff ve Johanson 1980: 148)
İkiden fazla yazarlı yayınlarda ise metin içinde sadece ilk yazar adı yazılmalı ve “vd.” kısaltması kullanılmalıdır:
(Ercilasun vd. 1989)
Metin içinde gönderme yapılan yazarın adı geçiyorsa:
Ersoy (2011: 55)
Metin içerisinde alanında bilinen eser kısaltmaları kullanılabilir.
(DLT 1992: 123).
Kaynak eserlerin aslını görmek esastır ancak aslı görülemeyen kaynaklar için dolaylı göndermelerde:
Leech 1999: 107’den akt. Michael ve Anne 2003: 154)
Çalışmada yazar veya tüzel kişi adı bulunmuyorsa göndermede bulunurken yazar alanında geçen ilk birkaç kelime (genellikte başlıktan) ve yıl kullanılır:
(Kur’an-ı Kerim Meali 2011: 79)
Gönderme yapılacak çalışma tüzel kişiye (devlet kurumları, kuruluşlar, dernekler, çalışma grupları vs.) aitse ad bilgisi göndermede açık ve anlaşılır biçimde yazılmalıdır. Tüzel kişi adı bazı durumlarda kısaltılabilir.
(TÜBİTAK 2015)
(Türk Dil Kurumu 2023: 45)
(TDK 2023: 45)
Basılı kaynakta yayım tarihi bulunmuyorsa bunu belirtmek için “t.y.” kısaltması kullanılır:
(Emil t.y.: 62)
El yazması bir eser kaynak gösterilirken müellif biliniyorsa yazar adı, katalog numarası ve varak/sayfa numarası belirtilmelidir. Müellif bilinmiyorsa yazma eserin adı/kısa adı belirtilmelidir.
(Keşşî, Şehit Ali Paşa, 1153, 79a)
Yazma eserin müellifi bilinmiyorsa eserin adı ve bulunduğu kütüphanedeki katalog numarası yazılmalıdır.
(Kitâbu’z-zekât ve’l-buyûʿ, Orhan Camii, 473)
Basma (matbû) eserlerde atıf gösterme:
(Hüseyin Dâniş 1341: 34)
(Hâfız-ı Ebrû 1380 h.ş.: 48-51)
Arşiv kaynaklarından yapılan atıflar kısaltma ile:
(BOA, MF.MKT, 1176/110, tarih: 27 Zilhicce 1329/19 Aralık 1911)
Çevrimiçi kaynaklarda ise web adresi tam veya kısaltılarak ve erişim tarihiyle birlikte:
(Güncel Türkçe Sözlük, https://sozluk.gov.tr/ 13.06.2024).
Metin içerisinde çevrimiçi kaynak için URL kısaltması kullanılabilir.
(URL-1)
(URL-2) vb.
Sözlü kaynak kullanılıyorsa kaynak kişi bilgileri Adı, Soyadı, Görüşme Tarihi ve Yeri bilgilerini içerecek şekilde:
(Emine Çetin 16.03.2023, Ankara)
6. KAYNAKÇA: Kaynaklar, makalenin sonunda ve alfabetik sırayla verilmelidir. Bir yazara ait birden fazla yayın olduğu takdirde yayınlar, tarih sırasına göre yazılmalı; bir yazara ait aynı yıl yayımlanmış yayınlar (2006a, 2006b) şeklinde gösterilmelidir. Aşağıda bazı örnekler bulunmaktadır:
Kitap
Tek Yazarlı Kitap
CAFEROĞLU, A. (1958). Türk Dili Tarihi. İstanbul: İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Yayınları.
TOGAN, Z. V. (1970). Umumi Türk Tarihine Giriş. İstanbul: Enderun Kitabevi.
ECKMANN, J. (1996). Harezm, Kıpçak ve Çağatay Türkçesi Üzerine Araştırmalar (ed. Osman Fikri Sertkaya). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
FISCHER, S. R. (2022). Yazının Tarihi (çev. A. Handan Konar). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
GABAİN, A. Von (2003) [1. Baskı 1988]. Eski Türkçenin Grameri (çev. Meh¬met Akalın). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
GASPIRALI, İ. (2017). İsmail Gaspıralı: III Dil-Edebiyat-Seyahat Yazıları (haz. Yavuz Akpınar). Ankara: Ötüken Yayınları.
MUKASOV, M. (2013). Kırgız Destanları Kurmanbek (akt. Ulanbek Alimov). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
İki veya Daha Çok Yazarlı Kitap
ERCİLASUN, A. B., AKKOYUNLU, Z. (2014). Dîvânu Lugâti’t Türk. Ankara: Akçağ Yayınları.
SEREBRENNİKOV, B. A., GADJİEVA, N. Z. (2011). Türk Yazı Dillerinin Karşılaştırmalı Tarihî Grameri (çev. Tevfik Hacıyev, Mustafa Öner). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ATABAY, N., ÖZEL, S., ÇAM, A. (2003). Türkiye Türkçesinin Sözdizimi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Yazarı Belli Olmayan Kitap
Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1977). İstanbul: Dergâh.
Mehmet Emin Yurdakul’un Eserleri-1 Şiirler (1969) (haz. Fevziye Abdullah Tansel). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Metin İçerisinde Kısaltma Kullanılmış Kitap
DLT: Kâşgarlı Mahmud Divanü Lûgat-it Türk Tercümesi (C. I-IV). (çev. Besim Atalay). 1992. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TK: ERCİLASUN, A. B. (2016). Türk Kağanlığı ve Türk Bengü Taşları. İstanbul: Dergâh Yayınevi.
Tüzel Kişiye Ait Kitap
TÜRK DİL KURUMU (2012). Yazım Kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu.
Yayım Tarihi Bulunmayan Eser
EMİL, B. (t.y.). “Ziya Paşa’da İslâmiyet ve Meşveret (Parlamento) Fikri”. Türk Kültür ve Edebiyatından-2-Şahsiyetler. Ankara: Akçağ Yayınları, 37-72.
Yazma ve Basma Eserler ile Diğer Kitaplar
CELÂL SAHİR (1335). Müntehâb Çocuk Şiirleri. İstanbul: Matbaa-i Âmire.
HÜSEYİN DÂNİŞ (1341). Kârvân-ı Ömr. İstanbul: Yeni Matbaa.
ÂSIM. Zeyl-i Zübdetü'l-Eş‘âr. Millet Kütüphanesi. A. Emirî Efendi. No. 132, 1b-45a.
Arşiv Kaynakları
BOA (Cumhurbaşkanlığı Devlet Arşivleri Başkanlığı Osmanlı Arşivi). Maarif Nezareti Mektubi Kalemi (MF. MKT.). 1176/110. Tarih: 27 Zilhicce 1329 (19 Aralık 1911).
Çevrimiçi Kaynaklar
Herhangi bir internet adresine yapılan göndermelerde yazar biliniyorsa veya e-kitaptan ise bu adresler kaynaklar arasında verilmeli ve mutlaka indirme tarihi belirtilmelidir:
KESİK, B. (2020). “Dervîş Paşa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. https://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/dervis-pasa (01.08.2024).
Çevrimiçi kaynakta yazar bilgisi yoksa yazının başlığı yazar kısmına yazılır ve yine siteye erişim tarihine yer verilir. Metin içinde kısaltma kullanılmışsa İnternet Kaynakları başlığı altında verilir:
https://orient-mss.kohd.adw-goe.de/receive/KOHDOldUygurMSBook_manuscript_00000619 (20.07.2023).
URL-1: https://orient-mss.kohd.adw-goe.de/receive/KOHDOldUygurMSBook_manuscript_00000608 (20.07.2023).
Kitap Bölümü
KAFESOĞLU, İ. (2001). “İlk Türk İslâm Siyasî Teşekkülleri”. Türk Dünyası El Kitabı (C. I). Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 237-246.
KARAHAN, L. (2008). “Tekrar Gruplarında Ünlü Düzeni-Anlam İlişkisi Üzerine Düşünceler”. Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun Armağanı. Ankara: Akçağ Yayınları, 140-148.
PEKACAR, Ç. (2021). “Kumuk Türkçesi”. Türk Lehçeleri Grameri (3. baskı) (ed. Ahmet Bican Ercilasun). Ankara: Akçağ Yayınları, 979-1051.
Makale
MUSAOĞLU, M. (2013). “Türkçe Bedii Metnin Yeni Filolojik Yöntemlerle İncelenmesi”. Gazi Türkiyat, 13:1-28.
KASAPOĞLU ÇENGEL, H. (2012). “Ermeni Harfli Kıpçak Türkçesi”, Dil Araştırmaları, 10: 17-81.
ERCİLASUN, A. B. (2019). “Dede Korkut Kitabı’nın Yeni Nüshası ve Üzerindeki Yayınlar”. Millî Folklor, 16/123: 5-22.
KORKMAZ, Z. (1989). “-ası/esi Gelecek Zaman İsim-Fiil (participium) Ekinin Yapısı Üzerine”. TDAY-Belleten 1968: 31-38.
BENZİNG, J. (1959). “Das Baschkirische”, PhTF I: 421-434, Wiesbaden (çev. Mustafa Argunşah), “Başkurt Türkçesi”, Türk Dünyası Araştırmaları, Nisan, 1995/1: 127-142.
Bildiri Kitapları
KARATAY, O. (2022). “Göktürk Çağı Türk Nüfusu Üzerine Düşünceler”. XVIII. Türk Tarih Kongresi. 1-5 Eylül 2018. (haz. Semiha Nurdan, Muhammed Özler). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları, 625-643.
BÖREKÇİ, M. (2007). “Türkçede Hal Eklerinin İşlevsel Olarak Sınıflandırılması Üzerine Bir Deneme”. IV. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri. 24- 29 Eylül 2000. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 245-276.
Tez
AKMAN, F. (2020). Kazakçanın Dinî Söz Varlığı -Tarihî Karşılaştırmalı Bir İnceleme. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
GÜLER, N. (2019). Başkurt Türkçesinde Fiil-Tamlayıcı İlişkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
Derginin basım/dağıtım giderleri Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlem ücreti alınmamaktadır.
Açık Erişim Politikası